سال ۱۴۰۳ را رهبری جهش تولید با مشارکت مردم نامگذاری فرمودند. در فرمایشات ایشان مصادیق مشکلات در حوزه تورم، اشتغال و ارزش پولی نمایان بود و با ضرورت توجه به اقتصاد کشور بعنوان اصلی ترین مسئله کشور که نقطه ضعف کشورمان نیز هست، تولید داخل را کلید اساسی حل مشکلات کشور دانستند و شعار سال گذشته را در سطحی دیگر تکرار فرمودند.
مردمی‌کردن اقتصاد با مشارکت دهی مردم در تولید ملی محقق می گردد و این اعتماد عمومی را می طلبد و دولتمردان وظیفه احیاء این اعتماد را بر دوش می‌کشند و کوتاهی ها بسیار بوده است.
رهبری اشاره فرمودند ظرفیت های مردمی بزرگی در کشور وجود دارد که بایستی این ظرفیت ها فعال گردد و موانع مشارکت مردم در فضای تولید مرتفع گردد و حذف شود.
متاسفانه دولتمردان شعار های سال رهبری را در حوزه عمل بر زمین گذاشتند و فقط مانور سیاسی و نمایش را پیش گرفتند ، شعار های سال را بر دیوار و سربرگ مکاتبات نوشتند اما در سیاست گذاری و اجرا فقط در حد آمار و عددسازی‌بسنده کردند.این فرمان رهبری بر زمین ماند و ایشان مجبور شدند سطح شعارها را از کلان و راهبردی به اجرایی و مصادیق ببرند و وارد حوزه راهکار های عملیاتی شوند و متاسفانه ولایت مداری خیلی از مسئولین نمایشی بیش نیست.لازمه مشارکت مردم در اقتصاد و تولید اعتماد مردم به دولت است و اعتماد مردم جز با کارآمد نمودن دولت حاصل نمی شود.
سال هاست در اجرای سیاست های اصل ۴۴ به بیراهه رفته ایم و فراموش کردیم که مردم چرخ دنده اصلی و موتور محرکه پیشرفت کشور، اقتصاد و صنعت هستند و رهبری نیز فرمودند پیشرفت کشور با حضور مردم اتفاق می افتد.بند ۲ اصل ۴۳ و بند ب سیاست‌های کلی اصل ۴۴ نزدیک‌ترین و دقیق‌ترین راهبردها برای تحقق شعار سال است.
قرار دادن ابزار و وسایل کار در اختیار همه کسانی که قادر به کارند اما ابزار کار ندارند.
همانطورکه‌گفته شد برای چندمین سال پی در پی رهبر معظم انقلاب نامگذاری سال را با رویکرد اقتصادی و بصورت خاص در باب افزایش تولید انتخاب کردند. سؤال اینجاست که علیرغم ادعای دولت‌ها در اهتمام به تحقق این شعار، چرا شاهد افزایش تولید نبوده ایم پس لازم است دولت سیزدهم عقل را به خدمت بگیرد و از فضای شعار به عمل‌کوچ کند.
مردمی کردن اقتصاد و رشد تولید یک رابطه دو طرفه است و از یک سو نیازمند سرمایه اجتماعی است و از سوی دیگر راهکارهای عاقلانه می طلبد.رهبری سال هاست مسئله خام‌فروشی نفت را بعنوان یک گلوگاه اقتصادی و تولید در کشور مطرح فرموده اند ولی همچنان اقتصاد کشور بشدت وابسته به نفت است و جالب است که دولتی عهده دار تحقق شعار سال است که نمی داند رشد اقتصادی کشور در بخش های تولیدی و غیر نفتی صفر است و حتی منفی است و انچا که شاخص را مثبت کرده، فروش نفت خام است که نه نکته مثبت بلکه نکته منفی دولت است.دولت باید از زنجیره فروش نفت که تحریم پذیر است به صنایع پایین دست و توسعه آن حرکت کند.
سوال این است ،دولتی که بجای پذیرش نقدهای متخصصین تلاش میکند انتقاد را سرکوب کند و در حوزه سیاست هم می کوشد همه را از قطار پیاده کند، چطور میخواهد مشارکت مردم را در تولید به خدمت بگیرد؟
برخی از تولیدکنندگان دولت را مزاحم تولید و اشتغال تلقی می کنند.
در همان سال هایی که شعار سال رشد و جهش تولید است، یک وزارتخانه دولت تامین برق تولید کنتدگان را با چالش مواجه میکند و بانک ها تامین ارز مواد اولیه را، وزارتخانه دیگری با قوانین مالیاتی سنگین و نا متعارف مزاحم واحدهای تولیدی می شود و با عدم مدیریت یکپارچه سیستمی، دولت در نقش توزیع کننده رانت و تبعیض قرار می‌گیرد.سامانه های مدیریت سیستمی و یکپارچه شفاف در توزیع سرمایه به تولید کنندگان مانع شکل گیری انحصار، رانت و مافیا می شود که این سه ضلع اگر بزرگ شود مردم را از اقتصاد می راند.
مشارکت مردم از چهار وجه اصلی مالکیت، مدیریت، عاملیت و نظارت تشکیل شده است و تعاون می تواند بستری باشد که تمام شئونات این مشارکت به طور همزمان محقق می‌گردد.از این رو تمامی دستگاه‌ها باید، در برنامه‌های خود برای تحقق شعار سال (جهش تولید با مشارکت مردم) نسبت خود را با تعاون مشخص کنند.
فعال سیاسی اصولگرا
212
